Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 894/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

-.

-

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. J. (1)

w okresie od 15 kwietnia 2022 roku do 19 sierpnia 2022r. w T. uporczywie nękał D. J. (2) w ten sposób, że wielokrotnie wykonywał do niej połączenia telefoniczne oraz wysyłał wiadomości tekstowe, pomimo wyraźnego żądania zaprzestania takiego kontaktu, gdzie w tych rozmowach i wiadomościach wskazywał, że śledzi osobiście oraz z pomocą innych osób D. J. (2) oraz podgląda ją w mieszkaniu, a ponadto nachodził ją w miejscu zamieszkania oraz w miejscu pracy oraz wdarł się w dniu 19 lipca 2022 roku do mieszkania zajmowanego przez pokrzywdzoną, czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, udręczenia oraz istotnie naruszył jej prywatność, tj czynu, który wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony pozostawał w związku małżeńskim z D. J. (2) od 2006 roku do lipca 2020 roku. Z związku tego pochodzi małoletni syn stron. Po rozstaniu strony kontaktowały się ze sobą ze względu na posiadania wspólnego małoletniego syna. Do kwietnia 2022 roku stosunki pomiędzy byłymi małżonkami układały się poprawnie.

Kolejno oskarżony chciał wrócić do byłej żony, w związku z czym w sposób natarczywy próbował kontaktować się z pokrzywdzoną pod różnymi pretekstami niezwiązanymi z opieką nad synem, bądź wprost proponował spotkania i wyznawał jej miłość. Oskarżony od kwietnia 2022 roku wysyłał pokrzywdzonej liczne wiadomości oraz wielokrotnie do niej dzwonił. Zdarzało się, że A. J. (2) telefonował do oskarżonej nawet kilkadziesiąt (np.80) razy dziennie. Każdorazowo D. J. (3) stanowczo przeciwstawiała się powyższemu, nalegała na zaprzestanie kontaktu z nią i wskazywała, że nie życzy sobie kontaktu z nim. Ponadto blokowała numery telefonu, z których korzystał oskarżony celem kontaktowania się z nią.

Oskarżony również śledził pokrzywdzoną, wielokrotnie montował jej samochodzie urządzenie lokalizacyjne (...). W wiadomościach i rozmowach wielokrotnie wskazywał, iż wie gdzie się obecnie znajduje i co robi, lub dzwonił pytają co robi w danym miejscu sugerując posiadanie wiedzy co do miejsca jej pobytu. Wskazywał również, iż jego znajomi informują go gdzie jest i co robi pokrzywdzona, lub że ją śledzą. Ponadto wielokrotnie pojawiał się w miejscu jej zamieszkania oraz w miejscu jej pracy. Przejawem nachodzenia pokrzywdzonej w miejscu zamieszkania było zdarzenie z dnia 19 lipca 2022 roku, kiedy to oskarżony wbrew woli pokrzywdzonej i pod jej nieobecność wdarł się przez okno do mieszkania pokrzywdzonej, w tym wszedł do jej pokoju. D. J. (3) zakazywała oskarżonemu wchodzenia do jej mieszkania, o czym oskarżony wiedział.

Nękającymi zachowaniami A. J. (1) wzbudził u D. J. (2) uzasadnione poczucie zagrożenia i istotnie naruszył jej prywatność. D. J. (2) w związku z nękającym zachowaniem oskarżonego korzystała z stałej pomocy psychologicznej.

-.

-

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  OCENA DOWODÓW

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia A. J. (2)

Oskarżony nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Starał się umniejszać swojej winie i tłumaczyć swoje zachowania wskazując, że nie przychodził do miejsca zamieszkania i pracy pokrzywdzonej z jej powodu lecz do znajomych, bądź że kontaktował się z pokrzywdzoną z powodu wspólnego syna. Ponadto wskazał, że w dniu 19 lipca 2022 wszedł do jej mieszkania w celu zobaczenia modelu wykonanego przez syna. Powyższe twierdzenia sprzeczne są z zeznaniami pokrzywdzonej oraz dołączonymi przez nią dowodami w postaci nagrań, oraz licznych wiadomości. Oskarżony nie tylko wszedł przez okno do mieszkania pokrzywdzonej, lecz również się po nim przemieszczał, w tym wszedł do pokoju pokrzywdzonej, co uwidocznione zostało na nagraniu z kamery. Powyższe przeczy relacji przedstawionej przez pokrzywdzoną. Ponadto z relacji pokrzywdzonej wynika, iż oskarżony wszedł samowolnie do domu, bez zaproszenia syna. Zebrany w sprawie materiał dowodowy,w tym wyjaśnienia oskarżonego jasno wskazują, iż miał zakaz wstępu do miejsca zamieszkania pokrzywdzonej, o czym wiedział zarówno on, jak i jego syn. Również liczność i treść wysyłanych wiadomości przeczy wersji oskarżonego co do tego, że przyczyną kontaktu były sprawy związane z synem. Sąd nie dał również wiary jego wyjaśnieniom, w którym wskazywał że przychodził do miejsca zamieszkania i pracy pokrzywdzonej do innych osób. Ogół zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż zachowania te kierowane były celem realizowania zamiaru nękania pokrzywdzonej i ukierunkowane celem szukania jakiegokolwiek kontaktu z nią. Z uwagi na powyższe Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w powyższym zakresie, uznając iż stanowią one jedynie przyjętą linię obrony ukierunkowaną celem uniknięcia odpowiedzialności karnej.

1.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

A. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 190 a § 1 kk karze podlega ten, kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność.

Pod pojęciem "nękania" należy rozumieć zachowanie, które polega na ustawicznym dręczeniu, dokuczaniu komuś, trapieniu, a także niepokojeniu innej osoby, niedawanie jej spokoju. Przez uporczywe zachowanie sprawcy należy rozumieć zachowanie nacechowane wyraźną intencją, powtarzające się, nieustanne oraz długotrwałe. Musi dojść do zachowań powtarzalnych, uciążliwych dla pokrzywdzonego w znacznym stopniu, odbieranych przez niego jako zachowania wysoce nieprzyjemne, a także wzbudzające obawę bądź też naruszające w istotnym stopniu jego prywatność (zob. T. Bojarski, w: Bojarski, Kodeks karny, 2012, s. 459–461). O uporczywości można mówić wówczas, gdy dochodzi do sytuacji powtarzającego się nękania, zabarwionego ujemnie z uwagi na złą wolę sprawcy. Uporczywość jest połączeniem dwóch elementów. Jeden z nich charakteryzuje postępowanie sprawcy od strony podmiotowej. Polega zaś na szczególnym nastawieniu psychicznym ujawniającym się chęcią postawienia na swoim, nieustępliwością, obojętnie z jakich pobudek. Natomiast drugi element (obiektywny) polega na trwaniu takiego stanu przez pewien dłuższy, bliżej nieokreślony czas (uchw. SN z 9.6.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86, teza 9. Zob. też M. J., Przestępstwo stalkingu, s. 44–45). Na kryterium subiektywno-obiektywne znamienia uporczywości nękania zwrócił też uwagę SN w wyr. z 29.3.2017 r., podnosząc, że art. 190a § 1 KK posługuje się zarówno kryterium subiektywnym w postaci poczucia zagrożenia, oznaczającego wewnętrzny odbiór, odczucie lęku i osaczenia osoby doświadczanej nękaniem, jak i obiektywnym, wskazując na to, iż poczucie zagrożenia musi być uzasadnione okolicznościami.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, uznać należy, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 kk.

A. J. (3) od 15 kwietnia 2022 r., zaczął wysyłać jej nawet kilkadziesiąt wiadomości tekstowych dziennie na telefon. Nadto wykonywał wielokrotnie, w tym również dziesiątki (np.80) połączeń telefonicznych do pokrzywdzonej. Ponadto śledził ją za pomocą nadajnika (...), który kolejno ponownie montował w samochodzie pokrzywdzonej po jego odkryciu przez pokrzywdzoną. Wbrew woli pokrzywdzonej wchodził do jej miejsca zamieszkania, pojawiał się je go pobliżu celem porozmawiania z pokrzywdzoną oraz pojawiał się w miejsce jej pracy. Ponadto informował ją o swojej wiedzy gdzie się znajduje, co robi, a także sugerował śledzenie przez osoby trzecie. Oskarżony pisał do pokrzywdzonej zapewniając o swojej miłości, wskazywał że jego zachowanie ukierunkowane było celem odbudować związku z pokrzywdzoną. Przyznał jednocześnie, że zachowanie to miało charakter nękający i uciążliwy. Pokrzywdzona od początku stanowczo wskazywała, że nie chce mieć kontaktu z oskarżonym oraz wzywała do zaprzestania działań, do czego oskarżony się nie stosował. Nie respektował również zakazu wstępu do mieszkania pokrzywdzonej.

Niniejsze poczynania oskarżonego wzbudziło u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i w istotny sposób naruszało jej prywatność.

Powyższe zachowanie w ocenie sądu stanowiło klasyczny przejaw stalkingu opisanego w treści art. 190a § 1 kk. Sąd nie miał jakichkolwiek wątpliwości, iż wskazane zachowania sprawcze oskarżonego wypełniały znamiona strony przedmiotowej wskazanego przestępstwa. Wobec treści wyjaśnień niewątpliwym było również, iż oskarżony czynił powyższe zachowania celem nękania pokrzywdzonej i skłonienia jej pomimo sprzeciwu do powrotu do oskarżonego, jak również zdawał sobie sprawę z uciążliwości i nękającego charakteru jego zachowań. Nie ulega zatem wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowe znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 kk.

Jednocześnie sąd zmienił opis czynu, uznając iż zarzucany oskarżonemu w punkcie drugim czyn nie stanowi odrębnego przestępstwa, lecz stanowi kolejny przejaw realizacji podjętego uprzednio zamiaru uporczywego nękania pokrzywdzonej, tj. chęci popełnienia przestępstwa z art. 190a §1 kk. Za powyższym przemawia okoliczność tożsamości czasowej przestępstwa (zdarzenie z dnia 19 lipca 2022 roku mieści się w zakresie czasowym przestępstwa z art. 190a § 1 kk), okoliczność popełniania podobnych zachowań sprawczych (tj. wdzierania się do mieszkania pokrzywdzonej) przez oskarżonego w celem realizacji przestępstwa uporczywego nękania, a także okoliczność popełnienia powyższego zachowania w ramach realizacji tego samego zamiaru popełnienia przestępstwa z art. 190a § 1 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

2.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I
ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J. (1)

1

1

Sąd uznając oskarżonego A. J. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 190a § 1 kk,, na mocy art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd miał na uwadze, że przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 190a § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy zawarte w treści art. 53 kk.

Pod rozwagę wzięto stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego na poziomie wyższym niż znikomy, a także charakter naruszonego przestępstwem dobra prawnego, którym jest wolność psychiczna człowieka. prawo do ochrony życia prywatnego, a także wolność człowieka przed obawą popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Uwzględniono również skutki jakie wywołało zachowanie oskarżonego w sferze psychicznej pokrzywdzonej, znaczną dolegliwość zachowań oskarżonego na codzienne życie D. J. (2), wielość nękających zachowań oraz stopień naruszenia przez niego prywatności pokrzywdzonej.

Sąd uwzględnił równieżs okoliczność uprzedniej karalności oskarżonego.

Wymierzoną karę należy uznać za względną dla oskarżonego, bliższą dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w stanowiącym podstawę wymiaru kary art. 190a § 1 kk.

A. J. (1)

2

1

Właściwości osobiste oskarżonego oraz jego niekaralność uzasadniły przyjęcie w stosunku do niego pozytywnej prognozy kryminologicznej i zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary. Oskarżony zaprzestał nękających zachowań, pogodził z decyzją pokrzywdzonej, obecnie prowadzi ustabilizowane życie, związany jest z inną kobietą, z którą spodziewa się dziecka. W cenie sądu powyższe rozstrzygnięcie będzie stanowiło dla A. J. (1) szansę na powrót do normalnego życia w społeczeństwie i zapewni możliwość ukształtowania postawy zgodnie z panującym porządkiem prawnym. Jednocześnie warunkowe zawieszenie orzeczonej kary będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, w szczególności zapobiegnie powrotowi na drogę przestępstwa. Dodatkowo, ewentualność zarządzenia wykonania kary, przy uwzględnieniu wymiaru i jej izolacyjnego charakteru, zdyscyplinuje oskarżonego i będzie stanowiła należytą barierę przed powrotem do przestępstwa, będzie także oddziaływała na niego wychowawczo.

Wskazać należy, iż 2-letni okres próby, zdaniem Sądu ostatecznie zweryfikuje postawę oskarżonego.

Sąd uznał, że wymierzona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie stanowiła dostateczną dolegliwość dla oskarżonego. Nadto odpowiada stopniu zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, jest współmierna i sprawiedliwa. Kara ta powinna spełnić swe cele zapobiegawcze względem sprawcy oraz będzie oddziaływać w ramach społecznej świadomości prawnej, przy czym jest wystarczająco wychowawcza i dotkliwa.

A. J. (1)

3

1

Sąd na mocy art. 41a § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej D. J. (2) na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz zakaz kontaktowania się na okres 2 lat.

Zgodnie z niniejszym przepisem, sąd może orzec zakaz przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego lub inne przestępstwo przeciwko wolności oraz w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym zwłaszcza przemocy wobec osoby najbliższej. Zakaz lub nakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu, a zakaz zbliżania się do określonych osób - również kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego.

Oskarżony w okresie objętym oskarżeniem, przebywał pod mieszkaniem oraz miejscu pracy pokrzywdzonej, śledził ją oraz wdzierał się do jej miejsca zamieszkania, czym wzbudzał u pokrzywdzonej poczucie zagrożenia i osaczenia. Orzeczenie tego środka będzie miało zatem aspekt zarówno wychowawczy jak i prewencyjny, zakaz będzie stanowił ochronę dla pokrzywdzonej.

A. J. (1)

4

1

Mając na uwadze skutki natury psychicznej jakie wywołał swoim zachowaniem oskarżony, tj. konieczność zaciągnięcia pomocy psychologicznej generującej koszty dla pokrzywdzonej, sąd zasądził obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 3150 zł stanowiącej koszt terapii psychologicznej D. J. (2). Wobec charakteru sprawczych zachowań i wywołania nimi u pokrzywdzonej krzywd natury psychicznych sąd zasądził również obowiązek zapłaty kwoty 5000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

2.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

3.  INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

W toku procesu oskarżycielka posiłkowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, w związku z czym w orzeczeniu kończącym sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 1736 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika. Powyższą kwotę sąd ustalił w oparciu o § 1 ust. 7 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

6

Zasądzono opłatę zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych w wysokości 180 zł. Nadto na mocy art. 627 kpk Sąd obciążył oskarżonego wydatkami w wysokości 70 zł, w skład których wchodzą: opłata z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 30 zł, ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym w kwocie 40 zł.

8.  PODPIS