Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2014r.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący - SSR Dorota Bobek

Protokolant - M. K. (1)

w obecności Prokuratora Justyny Stasińskiej- Wójtowicz

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014r.

sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach

przeciwko :

K. P.

córce B. i H. z d. P., ur. (...) w Ś.

oskarżonej o to, że:

w nocy z 07/08 lutego 2014r. w miejscowości K., woj. (...) w mieszkaniu przy ul. (...), dokonała zniszczenia mienia w postaci matrycy telewizora m-ki (...) 47 cali powodując tym samym straty w wysokości 3000 zł, na szkodę B. K.,

to jest o czyn z art. 288 § 1 kk

1.  uznaje oskarżoną K. P. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 288§1 kk i za to na mocy art. 288§1 kk przy zastosowaniu art. 58§3 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk wymierza jej karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

2.  na mocy art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonej K. P. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego B. K. kwoty 3000 (trzech tysięcy)złotych ;

3.  na mocy art. 627 kpk, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych i wydatki w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych.

Sygn. akt II K 385/14

UZASADNIENIE

W domu przy ul. (...) w K. zamieszkują wspólnie oskarżona K. P., jej ojciec B. K., matka H. P., brat M. K. (2) oraz babcia A. P. (1). Dom stanowi wspólność majątkową małżeńską byłych małżonków H. P. i B. K.. W domu stale przebywa oskarżona K. P.. H. P. większość czasu spędza w pracy, w prowadzonym przez nią hotelu pracowniczym. W domu zjawia się kilka razy w tygodniu. M. K. (2) w związku z charakterem wykonywanej przezeń pracy większość czasu spędza poza domem, wyjeżdżając na kilka tygodni. W dniu zdarzenia przebywał w Niemczech. W domu z różną częstotliwością zjawia się pokrzywdzony B. K., pracujący za granicą. Także A. P. (1) zamieszkuje pod wskazanym adresem, jednakże w oddzielnym mieszkaniu, nie przychodzi do części budynku zajmowanej przez pozostałych członków rodziny.

Od czasu rozwodu rodziców w 2010r. pomiędzy członkami rodziny istnieje poważny konflikt zaostrzający się w związku z nieuregulowanymi kwestiami majątkowymi. Przez poszczególnych członków rodziny zgłaszane były liczne interwencje na policji. Pomiędzy oskarżoną a pokrzywdzonym toczy się także postępowanie z zawiadomienia K. P. w sprawie gróźb karalnych B. K. oraz zniszczenia przezeń telefonu komórkowego należącego do oskarżonej.

W dniu 7 lutego 2014r. miała miejsce utarczka między oskarżoną a pokrzywdzonym. K. P. groziła wówczas, iż jeśli ojciec jeszcze raz zjawi się w domu, wówczas zniszczy mu telewizor. Tego też dnia B. K. wieczorem udał się do pracy. W nocy z 7/8 lutego 2014r. K. P. przebywała w domu pod nieobecność innych domowników. Wówczas nieustalonym przedmiotem i w nieustalony sposób dokonała zniszczenia matrycy telewizora marki L. (...)’ o nr ser. (...) wartości 3.000 zł. stanowiącego wspólność majątkową małżeńską B. K. i H. P.. Dnia 8 lutego 2014r. pokrzywdzony po powrocie z pracy ok. godz. 7.20 spostrzegł uszkodzenie, wezwał policję, jednak w związku z brakiem czasu nie złożył zawiadomienia o przestępstwie – musiał tego dnia pilnie wyjechać do pracy. Zawiadomienie złożył 28 marca 2014r wnosząc o ściganie oskarżonej za popełniony przez nią czyn.

Powyższe ustalono w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonej K. P. (k. 14, 50), zeznania świadków B. K. (k. 2-3, 51), H. P. (k. 9, 51-52), M. K. (2) (k. 54-55), A. P. (2) (k. 71), protokół oględzin telewizora (...) m-ki L. (...)’ (k. 6), wykaz interwencji (k. 57-60), pismo PPHU (...) w K. (k. 62).

W toku postępowania przygotowawczego słuchana w charakterze podejrzanej K. P. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień.

Także na rozprawie nie przyznała się do jego popełnienia. Wyjaśniła, iż od czasu rozwodu rodziców ma z ojcem bardzo złe relacje, stara się go omijać. Ojciec zaś robi w domu różne złośliwości, są awantury, przychodzi i wyrzuca różne jej rzeczy, niszczy wyposażenie domu. Wskazała, iż sprawa ta może być formą zemsty za to, że oskarżyła ojca o groźby karalne. Nadto podała, iż ojciec mówił, że o sprawie zawiadomił za ściągnięcie przez nią alimentów drogą komorniczą. Zaprzeczyła natomiast, jakoby groziła ojcu zniszczeniem telewizora. Wskazała, iż w nocy z 7/8 lutego 2014r. przebywała w domu, tam bowiem mieszka i nocuje, a przedmiotowy telewizor znajduje się w ogólnodostępnym dla domowników salonie. Dodała, że nie pamięta czy brat w tym czasie przebywał w domu ponieważ pracuje za granicą. Zaznaczyła, iż nie wie kiedy telewizor uległ zniszczeniu, nie pamiętała czy w przedmiotowym czasie wchodziła do salonu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom K. P. odnośnie tego, iż nie groziła wcześniej ojcu zniszczeniem telewizora. Przede wszystkim nie przyznał waloru wiarygodności twierdzeniom oskarżonej w których zaprzeczyła jakoby dopuściła się przedmiotowego czynu. Jej wersji przeczą w szczególności zeznania B. K. oraz M. K. (2). Wskazać należy, iż w czasie w którym sprzęt uległ uszkodzeniu oskarżona, jak sama przyznała, przebywała w domu. Innych osób wtenczas w domu nie było, brat przebywał w pracy w Niemczech. W sprawie w sposób pewny ustalono fakt uszkodzenia telewizora, co potwierdził funkcjonariusz policji sporządzając protokół z oględzin. Także policjantowi A. P. (2), podczas jednej z licznych interwencji, B. K. zwrócił uwagę na zniszczony telewizor twierdząc, że zrobiła mu to córka, co potwierdzają zeznania A. P. (2). Zarówno B. K. jak i M. K. (2) wskazywali, iż oskarżona wcześniej odgrażała się jego zniszczeniem. Z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, iż oskarżona w związku z narastającym konfliktem rodzinnym dopuściła się zarzucanego jej czynu na szkodę B. K..

Zawiadamiający o przestępstwie B. K. słuchany w charakterze świadka w wiarygodnych zeznaniach wskazał, iż zamieszkuje wspólnie z synem M. i córką K.. Podał, że w dniu 7 lutego 2014r. o godz. 20.00 przedmiotowy telewizor był jeszcze sprawny, następnego dnia o godz. 7.20 zauważył, iż matryca jest uszkodzona. Zaznaczył, że wówczas wezwał policję, jednak z powodu braku czasu nie składał zawiadomienia o przestępstwie – wyjeżdżał do pracy za granicą. Oznajmił, iż jest przekonany że uszkodzenia dopuściła się jego córka, bowiem tylko ona przebywała wtenczas w domu, a wcześniej groziła iż to uczyni. Dodał, że nie ma z córką dobrych kontaktów, często się kłócą.

W toku rozprawy B. K. opisał okoliczności zajścia poprzedzającego zniszczenie przedmiotowego telewizora. Wskazał, iż dnia 6 lutego 2014r. napotkał w domu wymienione zamki, po interwencji policji uzgodnił z żoną, iż przekaże mu ona nowe klucze przez córkę K.. Podał, że córka klucze przekazała mu 7 lutego 2014 r. ok. godz. 16.00, po czym przegoniła go z posesji z zapowiedzią, że jeżeli wróci to zniszczy mu telewizor. Zeznał, że po powrocie z pracy następnego dnia rano, o godz. 7.20 spostrzegł zniszczenie przedmiotowego sprzętu. Podał, iż uszkodzenie wyrządzone było narzędziem budowlanym, widział bowiem ślady wapna bądź cementu. Wezwał policję, która poinformowała go, iż w terminie 3 miesięcy może złożyć zawiadomienie o przestępstwie, on wówczas nie miał czasu, śpieszył się do pracy w Niemczech. Zaznaczył, że wrócił dopiero po 1 – 1.5 miesiąca. Wyjazd do pracy poza granice kraju w dniu 8.02.2014 r. potwierdził jego pracodawca w piśmie z 26.11.2014 r. B. K. dodał, iż wcześniej córka zniszczyła mu inne sprzęty – kino domowe, instrument muzyczny, drzwi drewniane z witrynkami. Zarzucił nadto, że nadal niszczy i wysprzedaje to, co pozostało w domu wartościowe. Zaznaczył, iż telewizor znajduje się w ogólnodostępnym salonie. Wskazał, że między nim a oskarżoną toczy się sprawa o groźby karalne, nadto postępowanie o alimenty, zaś pomiędzy nim a byłą małżonką sprawa o podział majątku. Zaznaczył, że syn wykonuje pracę w systemie – 3 tygodnie pracy i 1 tydzień wolnego – w chwili zdarzenia pracował, w domu przebywała wyłącznie oskarżona.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do kwestionowania wersji przedstawionej przez pokrzywdzonego w zakresie istotnym dla meritum sprawy. Złożone przezeń zeznania znajdują potwierdzenie w relacji M. K. (2). Nadto okoliczność przebywania przedmiotowego dnia córki w domu poświadczyła H. P..

Słuchana świadek H. P., matka oskarżonej i była żona B. K. zeznała, iż przedmiotowy telewizor znajduje się w ogólnodostępnym pokoju domu, w którym zamieszkuje wspólnie z córką K. P. i synem M. K. (2). Podała, iż córka nie korzysta z niego bowiem ma swój telewizor we własnym pokoju, nie używa go, w ogóle nie przebywa w tym pokoju. Nikt z domowników nie zauważył uszkodzenia tego telewizora. Zeznała, iż pokrzywdzony jest bardzo złośliwy, m.in. wyciągnął szybę kominkową i schował ją przez co uniemożliwił ogrzewanie domu, uszkodził zamki. Potwierdziła natomiast fakt interwencji policji przed przedmiotowym zdarzeniem i konieczność dorobienia kluczy, jednak jako powód wskazała zgubienie kluczy przez byłego męża. Podała także, iż między nią a B. K. toczy się sprawa o podział majątku. Dodała, iż jest współwłaścicielem przedmiotowego telewizora, jednak nie wnosi o ściganie córki bowiem jest pewna iż to nie ona jest sprawcą uszkodzenia. Wskazała, iż na co dzień mieszka w prowadzonym przez nią hotelu, w domu zjawia się 3-4 razy w tygodniu. Nie potrafiła podać czy w nocy z 7/8 lutego 2014r. nocowała w domu, jednak wskazała iż na pewno nocowała tam córka. Zaprzeczyła jakoby w domu mogła wtenczas przebywać jej matka A. P. (1), która nawet nie ma kluczy.

W ocenie Sadu brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zeznań świadka w zakresie istotnym dla ustalenia okoliczności faktycznych przedmiotowego czynu zabronionego. Należy zważyć, iż świadek nie posiadała istotnych w sprawie wiadomości, nie przebywała w domu w danym czasie, opisała jedynie okoliczności konfliktu między członkami rodziny. Potwierdziła natomiast fakt przebywania córki K. P. przedmiotowej nocy w domu. Zdaniem Sądu brak jest racjonalnych podstaw do kwestionowania wersji oskarżenia w oparciu o przedstawione przez nią okoliczności.

W wiarygodnych zeznaniach na okoliczność grożenia przez oskarżoną zniszczeniem telewizora wskazał M. K. (2) – syn pokrzywdzonego, brat oskarżonej. Podał on, że groźby te słyszał tylko raz, K. P. kierowała je w czasie gdy obaj, tj. i on, i ojciec przebywali w domu, mieli wolne. Świadek zeznał, iż przedmiotowego dnia przebywał w pracy w Niemczech, był natomiast naocznym świadkiem sytuacji w której oskarżona zniszczyła kino domowe. Nadto świadek opisał okoliczności konfliktu rodzinnego, m.in. wskazał, iż jest zastraszany przez matkę że zostanie wyrzucony z domu. Dodał, że matka i siostra chcą pozbyć się z domu zarówno jego, jak i jego ojca. Dodał, iż siostra groziła, że jeżeli będzie mówił coś na jej niekorzyść wówczas założy mu sprawę karną. Następnie sprostował twierdząc, że mówiła to matka. Istotnie w czasie wskazanym przez M. K. (2) nie mogła tego powiedzieć oskarżona, co wynika z biletu e-podróżnik.pl (k. 69). Zeznania świadka M. K. (2) Sąd uznał za wiarygodne. Są one logiczne i spójne, potwierdzają wersję zdarzenia opartą na całokształcie zebranego materiału dowodowego, zwłaszcza na podstawie zeznań pozostałych słuchanych w sprawie świadków, w relacjach których potwierdzone zostały kluczowe okoliczności wskazujące na sprawstwo oskarżonej. Zeznania M. K. (2) potwierdzają w szczególności, że oskarżona groziła zniszczeniem przedmiotowego sprzętu.

Reasumując – Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie wyżej opisanych zeznań świadków, przy czym istotne znaczenie miał protokół oględzin. Przytoczone dowody są spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają, tworząc jednolity obraz stanu faktycznego.

Po tych rozważaniach Sąd uznał, iż K. P. dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu. Jej wina i sprawstwo nie mogą budzić wątpliwości. Mimo braku bezpośrednich świadków uszkodzenia przedmiotowego sprzętu przez oskarżoną zważyć należy, iż całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób pewny wskazuje na jej sprawstwo. Zgodnie z poczynionymi w sprawie ustaleniami oskarżona przedmiotowej nocy przebywała sama w domu, wcześniej groziła jego zniszczeniem.

K. P. jest osobą dojrzałą, w pełni poczytalną, miała możliwość rozpoznania bezprawności swojego zachowania. Można jej zarzucić, iż w trakcie swojego czynu nie dała posłuchu normie prawnej, mimo, iż mogła to uczynić. Mając to na uwadze Sąd uznał, że oskarżona jest winna zarzucanego jej czynu, który popełniła działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Określając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd – zgodnie z treścią art. 115§2 kk – wziął pod uwagę w szczególności bezpośredni zamiar oraz naganną motywację. Nadto uwzględniono wysokość wyrządzonej czynem szkody.

Uwzględniając całokształt poczynionych w sprawie ustaleń, Sąd uznał, iż K. P. swoim czynem zrealizowała ustawowe znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk.

Przepis art. 288 § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy który cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Ustawodawca w przedmiotowym przepisie przewiduje odpowiedzialność karną za działanie, które przybrać może postać trzech różnych czynności wykonawczych. Należy wskazać, iż „w wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju, do jakiego należała przed czynem. Uszkodzenie stanowi naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia […] Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku sprowadza się do wywołania niemożności używania jej zgodnie z przeznaczeniem, bez fizycznego naruszenia jej substancji” [M. K., Komentarz do art. 288 Kodeksu karnego, LEX 2013].

W niniejszej sprawie oskarżona bezsprzecznie dopuściła się zniszczenia matrycy telewizora. Analiza protokołu oględzin przedmiotowego telewizora pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż swoim czynem K. P. doprowadziła do znacznego naruszenia substancji materialnej matrycy telewizora w takim stopniu, że przy uwzględnieniu charakteru rzeczy w postaci sprzętu elektronicznego stwierdzić należy, iż ten obecnie nie nadaje się już do dalszego użytkowania.

Należy zważyć nadto, iż wyrządzona czynem szkoda bez wątpienia przekracza wysokość 1/4 minimalnego wynagrodzenia za pracę – 420 złotych – niedopuszczalne byłoby zatem zakwalifikowanie przedmiotowego zachowania z art. 124 § 1 kw.

Uznając K. P. za winną popełnienia przypisanego jej czynu, Sąd na mocy art. 288 § 1 kk przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk skazał ją na karę grzywny w wysokości 70 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.

Sąd miał na uwadze, iż przypisane oskarżonej przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Na mocy art. 58 § 3 kk skorzystał z fakultatywnego uprawnienia pozwalającego na wymierzenie kary grzywny zamiast kary pozbawienia wolności w wypadku, gdy jej górna granica nie przekracza 5 lat. W ocenie Sądu wymierzenie kary grzywny za przypisany K. P. czyn jest w świetle dyrektyw z art. 53 kk adekwatne. Biorąc powyższe pod rozwagę wymierzoną karę uznać należy za względną dla oskarżonej.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy zawarte w treści art. 53 kk. Przy wymiarze kary uwzględniono przeciętny rozmiar wyrządzonej czynem szkody, uprzednią niekaralność oskarżonej (k. 64), właściwości osobiste – oskarżona studiuje. Na jej niekorzyść przemawia natomiast naganna motywacja, jak i etyczna strona postępku oskarżonej, a to działanie wymierzone przeciwko własnemu ojcu.

Sąd uznał, że wymierzona oskarżonej kara grzywny w wysokości 70 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych jest współmierna i sprawiedliwa, będzie stanowiła dla niej dostateczną dolegliwość. Nadto odpowiada stopniu jej zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wysokość orzeczonej kary winna spełnić swe cele zapobiegawcze względem oskarżonej oraz będzie oddziaływać w ramach społecznej świadomości prawnej, przy tym jest wystarczająco wychowawcza i dotkliwa. Określając wysokość stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę dochody K. P., jej warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Należy wskazać, iż oskarżona nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu matki, jednak jako osoba zdrowa i młoda może podjąć pracę, posiada możliwości zarobkowe, nadto nie ma nikogo na swym utrzymaniu. Sąd uznał, że kara grzywny w orzeczonym wymiarze pozostaje w zakresie jej możliwości finansowych.

Zgodnie z treścią art. 46 & 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego B. K. kwoty 3.000 zł.

Rozstrzygając w przedmiocie kosztów postępowania, Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę od kary w kwocie 70 zł i obciążył ją wydatkami w kwocie 70 zł, na które składają się 30 zł za kartę karną, 40 zł. ryczałty za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.